دعا این است میگویند درونت را باز کن تا خدا چون گنجی در آن کشف شود، ما درونمان را بستهایم. ما پنجرههای قلبمان و دریچههای دلمان را بستهایم، امان از این دل. ما دریچههای دلمان را به روی خدا و دیگران بستهایم و خودمان داخل این دریچههای بسته زندانی شدهایم. وقتی این دریچه را باز کنیم و از درون به بیرون زندگی کنیم و به همه عشق بورزیم، همه سنگینیها از وجود ما ریخته میشود و آنوقت میبینیم که خدا از درون ما دارد سر برمیآورد، ما از خدا سیراب میشویم. آدم وقتی از خدا سیراب شود ضعفهایش برطرف میشود. انسان دیگری میشود قوی و محکم میشود، شاداب و امیدوار میشود، شکوفا میشود. جانبخشی خدا کار خود را میکند. خدا میخواهد همیشه با ما کارهای خیر کند مشکل ما این است که نمیگذاریم. او میخواهد همیشه از درون ما ما را خلق کند، ما نمیگذاریم و راه را میبندیم. صفات بد ما راه را میبندد والا خدا از درون ما میآید.
محمد مجتهد شبستری، سخنان گوناگون خداوند