نگاه پدیدار شناسانه به دین

آن چه شریعتی به منزله دین، اسلام یا تشیع میفهمد در قیاس با آنچه بسیار دیگری میفهمند صرفاً یک «مشترک لفظی» است. آن چیزی که شریعتی به منزله دین یا اسلام می فهمد امری وجودی  است؛ یعنی شریعتی دین را نه صرفاً به منزلة بخشی از فرهنگ،  مجموعه ای از باورهای نهادینه شده تاریخی، و موضوعی برای پژوهش علمی یا یک ایدئولوژی سیاسی بلکه دین را به منزله نحوه ای از هستی و بودن انسان در جهان میبیند و میتوان بیان داشت که مواجهه وی با دین علیرغم اینکه یک مواجهه مؤمنانه بوده، مواجهه ای پدیدارشناسانه نیز هست و این وجه پدیدارشناسانه همان چیزی است که در میان سنتگرایان و نیز نوگرایان جامعه ما تا حدودی زیادی غایب است. 

بیژن عبدالکریمی

 

دین پشتوانه اخلاق

تجربه نشان داده است  آنجا که دین از اخلاق جدا شده ، اخلاق خیلی عقب مانده است . هیچ یک از مکاتب اخلاقی غیر دینی در کار خود موفقیت نیافته اند . قدر مسلم این است که دین لا‌اقل به عنوان یک پشتوانه برای اخلاق بشر ضروری است .
 ... به هر نسبت که دین و ایمان ضعیف گردیده عملا دیده شده است که اخلاق بشر پائین آمده . اینست که برای ایمان،  لااقل به عنوان پشتوانه ای برای اخلاق -اگر نگوئیم تنها ضامن اجرای آن–  باید ارزش فوق العاده قایل باشیم .

مرتضی مطهری، 
تعلیم و تربیت در اسلام،ص۸۳

 

دین برای زندگی

همواره سعی کرده ام تاکید کنم دین قبل از آنکه توشه آخرت باشد، والاترین وسیله برای زندگیست.
 

موسی صدر
نای و نی ص 239